De zon blijft opkomen

Als een referentie aan het mooie gevoel wat een prachtige zonsopgang geeft...

Selemate iedereen!

Na onze fietstocht en cooking class zijn we zondag erg vroeg vertrokken naar Borobudur. We waren als een van de eerste boven op de tempel en hadden ons geinstalleerd op het beste plekje bovenop de tempel, maar helaas bleef de zonsopgang uit door de lage bewolking. En dus zijn we al snel het rondje tempel gaan doen. Wat later drong de zon dan eindelijk wat door en hadden we een prachtig schouwspel op de bergtoppen en bomen verderop.

Na Borobudur zijn we doorgereden naar Prambanan. In de auto hebben we alvast wat slaap ingehaald. Prambanan was prachtig, hoewel we hier wel wat meer van verwacht hadden. De aardbeving van 2006 heeft veel verwoest, maar omdat het Unesco erfgoed is dachten wij dat het al wel wat meer gerestaureerd zou zijn. Maar het was evengoed prachtig.

De volgende dag was een lange reisdag van 11 uur naar Bromo. Om 19.00 uur ongeveer kwamen we aan in ons hotel. Hier even lekker wat gegeten en daarna ons bedje in gedoken, want de volgende morgen stond de zonsopgang bij Bromo alweer vroeg in de planning. Hopelijk hadden we ditmaal meer geluk met de zonsopkomst...

Om 03.30 uur ging de wekker en om 04.00 uur vertrokken we per jeep de berg op naar het viewpoint. Een lekker hobbelig ritje en bij aankomst werden we overspoelt met verkopers. Om 05.00 uur 's morgens! Koffie was niet meer nodig om wakker te worden. Het viewpoint was erg druk en toeristisch wat erg jammer was. Maar er was niks gelogen over de zonsopkomst! Schitterend! Na het viewpoint gauw naar beneden gesjeesd om de Bromo zelf te beklimmen. Vanaf het moment dat we de berg afreden hadden we al een stoet met paardenverhuurders achter ons aan. Je kan per paard naar boven worden gebracht of zelf lopen. Wij hebben voor het laatste gekozen, maar de stoet die we achter ons aan hadden galopperen was hilarisch. De Bromo oplopen was een erg pittige klim. Het eerste deel viel wel mee, dit was een soort van duinloop. Totdat we bij de trap aankwamen. Een stijle trap omhoog naar de krater waarbij de zwavellucht je de adem afnam. Ook werd het al gauw een stuk warmer vanaf het moment dat de zon op was gekomen dus die dikke truien hielpen ook niet erg mee. De krater zelf stond er lekker bij te roken. De trap af was vrij makkelijk. Er lag zoveel as op de trap dat we zoveel mogelijk op onze voeten naar beneden zijn gegleden. Dus we waren alweer snel beneden.

Na Bromo zijn we vertrokken richting Kalibaru. Dat is nog zo'n 5/6 uur rijden maar wij hebben er 4,5 uur over gedaan. Rond lunchtijd kwamen we aan in Rumah Kita (ons huis). We zijn enorm hartelijk ontvangen door Peter, een echte Rotterdammer in alles. Hij woont in Zuidland en is 3 maanden hier en dan weer 3 maanden in NL. Rumah Kita is echt een stukje paradijs op aarde. Met zijn 4 kamers is het een en al sereniteit. Na de welkomslunch zijn we lekker even langs het zwembad gaan hangen. -hier liggen we op dit moment trouwens weer- 's Avonds heerlijk met de andere gasten gegeten (2 andere nederlandse stelletjes) en de rest van de avond gezellig zitten borrelen. Tot op een bepaald moment! Ik moest en zou kijken naar de boomhagedis die in de nok van het dak zat zien, maar die heb ik nooit meer gezien! Want in plaats daarvan zat die schat opeens op 1 knie!! -WTF!!- En daar wastie dan! Die ring! Lars had een heel mooi verhaal, maar die heb ik niet meer meegekregen. Ik was flabbergasted! Dat vond ik wel zielig voor 'm want hij heeft er waarschijnlijk wel erg z'n best op gedaan. Hij had het al helemaal geregeld met Peter en het andere stelletje die we die middag hadden leren kennen. Hun pakten de camera's en telefoons om foto's te maken van 'het' moment en Peter had de witte wijn (die erg duur is hier) al koud gezet! De rest van de avond nog heerlijk nageborreld. Gelukkig konden we aardig uitslapen.

Vanmorgen hebben we een klein tripje gemaakt naar de lokale plantages en de fabriek die hierbij hoort. Tja, dat vakantievieren gaat ook gewoon door ;) Met een gids die nederlands van Peter heeft geleerd gingen we op pad. En Peter zelf is ook mee gegaan. We weten nu alles over het processen van kruidnagel, cacoa, koffiebonen en rubber. En op dit moment liggen we weer heerlijk langs het zwembad! Straks gaan we nog een kleine wandeling met Peet maken. Om vanavond ons laatste avondje hier te overnachten op dit hemelse stukje land.

Morgen vertrekken we naar Sukomade in het national park. Meer hierover in ons volgende verslag!