Tussen hemel en hel
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
19 Juni 2015 | Cambodja, Phnom-Penh
Hemel en hel. Je vindt het beide in Cambodja. Een raar contrast welke maar een paar uur van elkaar verwijderd zijn.
Als mensen praten over de stranden van Cambodja gebruiken ze woorden als 'untouched' en 'undiscovered'. Visioenen van wit zand, zachtjes wuivende palmbomen en azuurblauwe zeeën komen voor de geest. Een plek die je niet over mag slaan. Er zijn vast meer hemels op aarde, maar ik heb er zeker eentje gevonden; Koh Ta Kiev! Een werkelijk waar paradijs! Dit werd onze volgende bestemming na Siem Reap.
Waar we eerst bedacht hadden een verschrikkelijke busreis van 22 uur te gaan ondernemen, bracht het lot ons bij een klein reisbureautje die - voor Cambodjaanse begrippen - aantrekkelijk geprijsde vliegtickets had. In Cambodja heeft Cambodia Ankor Air vrijwel het monopolie op het vliegverkeer en blijven de prijzen voor vliegen zelfs voor westerse begrippen erg duur. Maar het comfort en de tijdwinst maakte al gauw alles goed.
Een propeller vliegtuigje met hooguit 30 stoelen bracht ons in een uurtje naar de zuidkust. Vanaf het vliegveld van Sihanoukville zijn we rechtstreeks naar Otres Beach gegaan - de enige reden waarom Sihanoukville niet zuigt! -. Er is een vibe op Otres die je niet vind in het drukke Salou-achtige Sihanoukville. Met de ergste tuk tuk-maffia ever, hung-over tieners die hun kater wegdrinken met nog een bucket of whiskey en 'moto' drivers die ritjes aanbieden voor de weinig mensen die toch iets willen doen of zakken wiet verkopen aan de rest.
Vanaf Otres vertrekken wat bootjes naar o.a. Koh Ta Kiev. Er zijn enkele restaurantjes en guesthouses langs het water en de enige toegang is een stoffige zandweg. De sfeer is gemoedelijk en de island-vibe komt je meteen al tegemoet. Vanaf het moment dat ik op de gammele boot stapte naar Koh Ta Kiev, was het duidelijk dat ik in een hippieparadijs zou belanden. Ieder woord wat ik gebruik is een understatement voor de sfeer die werd gecreëerd tussen de dreadlocks, jointjes, sunsets & sunrises en het hemelse eten. We gingen op weg naar The Last Point een basic paradijsje aan de zuidkant van Koh Ta Kiev. Op één of andere manier kom je terecht in een soort community; hoe verschillend iedereen ook was.
We sliepen in een open bungalow met uitzicht op zee waar je wakker wordt van de sunrise en de koele zeebries als airco fungeert. Met alleen een rieten dakje boven mijn hoofd en een muggennet om me heen kan ik werkelijk waar zeggen dat dit mijn beste nachten van de hele reis waren. Geluiden van een kalme kabbelende zee aan de ene kant en de dichte jungle met al zijn nachtelijke levendigheid aan de andere kant zorgde voor pure rust en ontspanning. Misschien ook een idee voor thuis
Ik zei het al eerder; het absolute hoogtepunt van iedere dag was het eten! Oké, het duurde soms een uurtje. Of twee. En natuurlijk moest ik geduld hebben en me overgeven aan de vibe van dit eiland, maar ik kon niet ontkennen dat ik af en toe gewoon écht honger begon te krijgen. Maar àls het eten dan verscheen… Het was niet alleen een traktatie voor de ogen (om maar een cliché te gebruiken), maar het was ook nog eens onbeschrijfbaar, bijna asociaal lekker!
Na een veel te snel afscheid van dit prachtige plekje gingen we op weg naar onze final destination, Phnom Phen. Een bestemming met een zwart randje. De geschiedenis van Cambodja kent veel geweld door de Rode Khmer en dit wordt nog erg duidelijk op één van de bekendst overgebleven Killing Fields van het land; Choeng Ek. Een bezoek aan de Killing Fields van Choeung Ek en het Tuol Sleng museum (ook wel SR21 genoemd) is zeker geen standaard vakantie uitje, maar mag niet ontbreken in je programma als je ooit in Phnom Phen bent.
Met verbazing en afschuw heb ik via de audio guide gehoord over de bloedige historie die hier in de jaren 1975 t/m 1979 heeft plaats gevonden. Wandelend tussen de overblijfselen van de massagraven op de Killing Fields zie je nog steeds stukjes bot en kleding voor je voeten liggen. Stukjes 'mens' worden nog steeds opgegraven als deze door bijv. regen naar de oppervlakte worden gebracht. En daar loop je dan tussen op je teenslippers...
In Tuol Sleng, waar Pol Pot en zijn Rode Khmer vele gevangenen martelden en vermoorden, wordt je geconfronteerd met nog steeds bebloede muren en foto's van duizenden onschuldige gevangenen van mannen en vrouwen tot aan kinderen toe. Dit laat wel een indruk achter kun je begrijpen.
Na deze schokkende introductie tot de geschiedenis van Cambodja was het tijd om weer terug naar huis te gaan. En daar ben ik al weer even. Door alle hectiek heb ik dan nu eindelijk de tijd gevonden mijn reisverslag af te maken.
Ik hoop dat jullie (mee)genoten hebben! En tot de volgende trip!
Als mensen praten over de stranden van Cambodja gebruiken ze woorden als 'untouched' en 'undiscovered'. Visioenen van wit zand, zachtjes wuivende palmbomen en azuurblauwe zeeën komen voor de geest. Een plek die je niet over mag slaan. Er zijn vast meer hemels op aarde, maar ik heb er zeker eentje gevonden; Koh Ta Kiev! Een werkelijk waar paradijs! Dit werd onze volgende bestemming na Siem Reap.
Waar we eerst bedacht hadden een verschrikkelijke busreis van 22 uur te gaan ondernemen, bracht het lot ons bij een klein reisbureautje die - voor Cambodjaanse begrippen - aantrekkelijk geprijsde vliegtickets had. In Cambodja heeft Cambodia Ankor Air vrijwel het monopolie op het vliegverkeer en blijven de prijzen voor vliegen zelfs voor westerse begrippen erg duur. Maar het comfort en de tijdwinst maakte al gauw alles goed.
Een propeller vliegtuigje met hooguit 30 stoelen bracht ons in een uurtje naar de zuidkust. Vanaf het vliegveld van Sihanoukville zijn we rechtstreeks naar Otres Beach gegaan - de enige reden waarom Sihanoukville niet zuigt! -. Er is een vibe op Otres die je niet vind in het drukke Salou-achtige Sihanoukville. Met de ergste tuk tuk-maffia ever, hung-over tieners die hun kater wegdrinken met nog een bucket of whiskey en 'moto' drivers die ritjes aanbieden voor de weinig mensen die toch iets willen doen of zakken wiet verkopen aan de rest.
Vanaf Otres vertrekken wat bootjes naar o.a. Koh Ta Kiev. Er zijn enkele restaurantjes en guesthouses langs het water en de enige toegang is een stoffige zandweg. De sfeer is gemoedelijk en de island-vibe komt je meteen al tegemoet. Vanaf het moment dat ik op de gammele boot stapte naar Koh Ta Kiev, was het duidelijk dat ik in een hippieparadijs zou belanden. Ieder woord wat ik gebruik is een understatement voor de sfeer die werd gecreëerd tussen de dreadlocks, jointjes, sunsets & sunrises en het hemelse eten. We gingen op weg naar The Last Point een basic paradijsje aan de zuidkant van Koh Ta Kiev. Op één of andere manier kom je terecht in een soort community; hoe verschillend iedereen ook was.
We sliepen in een open bungalow met uitzicht op zee waar je wakker wordt van de sunrise en de koele zeebries als airco fungeert. Met alleen een rieten dakje boven mijn hoofd en een muggennet om me heen kan ik werkelijk waar zeggen dat dit mijn beste nachten van de hele reis waren. Geluiden van een kalme kabbelende zee aan de ene kant en de dichte jungle met al zijn nachtelijke levendigheid aan de andere kant zorgde voor pure rust en ontspanning. Misschien ook een idee voor thuis
Ik zei het al eerder; het absolute hoogtepunt van iedere dag was het eten! Oké, het duurde soms een uurtje. Of twee. En natuurlijk moest ik geduld hebben en me overgeven aan de vibe van dit eiland, maar ik kon niet ontkennen dat ik af en toe gewoon écht honger begon te krijgen. Maar àls het eten dan verscheen… Het was niet alleen een traktatie voor de ogen (om maar een cliché te gebruiken), maar het was ook nog eens onbeschrijfbaar, bijna asociaal lekker!
Na een veel te snel afscheid van dit prachtige plekje gingen we op weg naar onze final destination, Phnom Phen. Een bestemming met een zwart randje. De geschiedenis van Cambodja kent veel geweld door de Rode Khmer en dit wordt nog erg duidelijk op één van de bekendst overgebleven Killing Fields van het land; Choeng Ek. Een bezoek aan de Killing Fields van Choeung Ek en het Tuol Sleng museum (ook wel SR21 genoemd) is zeker geen standaard vakantie uitje, maar mag niet ontbreken in je programma als je ooit in Phnom Phen bent.
Met verbazing en afschuw heb ik via de audio guide gehoord over de bloedige historie die hier in de jaren 1975 t/m 1979 heeft plaats gevonden. Wandelend tussen de overblijfselen van de massagraven op de Killing Fields zie je nog steeds stukjes bot en kleding voor je voeten liggen. Stukjes 'mens' worden nog steeds opgegraven als deze door bijv. regen naar de oppervlakte worden gebracht. En daar loop je dan tussen op je teenslippers...
In Tuol Sleng, waar Pol Pot en zijn Rode Khmer vele gevangenen martelden en vermoorden, wordt je geconfronteerd met nog steeds bebloede muren en foto's van duizenden onschuldige gevangenen van mannen en vrouwen tot aan kinderen toe. Dit laat wel een indruk achter kun je begrijpen.
Na deze schokkende introductie tot de geschiedenis van Cambodja was het tijd om weer terug naar huis te gaan. En daar ben ik al weer even. Door alle hectiek heb ik dan nu eindelijk de tijd gevonden mijn reisverslag af te maken.
Ik hoop dat jullie (mee)genoten hebben! En tot de volgende trip!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
